Als vliegen op zoek gaan naar eten, gebruiken ze vaste signalen om de hele kolonie op de hoogte te houden. Zo weten alle vliegen waar ze naartoe moeten voor hun volgende maaltijd. Er is echter ook een klein groepje dat systematisch de verkeerde kant opvliegt. Op het eerste gezicht is dat raar gedrag, maar uit onderzoek blijkt dat deze “vreemde vliegen” cruciaal zijn voor het voortbestaan van de kolonie. Als alle bekende bronnen immers zijn opgebruikt hebben zij vermoedelijk de nieuwe bestemming gevonden.
Dit verhaal werd mij exact zes jaar geleden verteld door ingenieur Allard Hoeken. Hij hield toen in de Ridderzaal een pleidooi voor de echte innovatieve geesten in ons land. Dus niet voor de mensen die aan incrementele verbetering doen, maar juist de gekkies die aan onvoorstelbare plannen werken. Allard zelf is een succesvolle “vreemde vlieg”. Hij werd in 2015 ingenieur van het jaar en is inmiddels als CTO verbonden aan de ambitieuze Ocean Cleanup van Boyan Slat. Ik moest aan zijn pleidooi denken toen ik vorige week te gast was op een innovatie-festival met de naam Dutch Digital Day. Het leek nog het meest op een drijvende versie van Burning Man, maar dan met voorlopers uit de digitale industrie. Alle tien de sprekers (en een hoop mensen uit het publiek) zouden het predicaat “vreemde vlieg” kunnen krijgen, maar één spreker sprong er wat mij betreft bovenuit. Zijn naam: Arno Wielders.
Arno verdeelt zijn tijd tussen de European Space Agency (ESA) en Mars One waar hij de medeoprichter van is. Als u het FD leest, heeft u sinds 2012 regelmatig nieuwsberichten kunnen lezen over het “Enkeltje Mars” waar Mars One bekend om staat. Volgens de berekeningen van experts is het niet mogelijk om mensen ook weer terug op aarde te brengen. Voor de duizenden mensen die online hebben gesolliciteerd om mee te mogen, vormde dit geen bezwaar. Ze zien zichzelf als de ultieme pioniers, als de nieuwe Adam en Eva. Zij willen ervoor zorgen dat de kolonie op aarde niet onze enige habitat blijft.
De wereldwijde discussie over de enkele reis heeft Mars One echt op de kaart gezet. Maar wie voorbij de headlines leest, ziet dat achter het mediamark Mars One een wel doordachte roadmap ligt. Het projectplan van nu tot 2033 laat zien dat op basis van bestaande technologie zulke missies niet ondenkbaar zijn. Mars One ziet zichzelf als catalyst, als aanjager. Waarom zou je zelf raketten bouwen als SpaceX ze aan je wil leveren?
De grootse uitdaging voor Mars One is vooralsnog de funding. Sceptische investeerders vielen dan ook van hun stoel toen bekend werd dat de missie naar Mars door middel van televisierechten zou worden gefinancierd. Maar is dat werkelijk zo’n rare gedachte? Doet toch een beetje denken aan het ongeloof dat heerste toen John de Mol voor het eerst over Big Brother sprak.
Ik sluit me graag aan bij het pleidooi van Allard Hoeken. We moeten onze “vreemde vliegjes” koesteren, niet verketteren. Mars One vliegt misschien een beetje rare kant op, maar alleen de tijd zal uitwijzen of het een goede of verkeerde richting was. Go Arno!